W ostatnim dniu starego roku, zgodnie ze staroplolskim obyczajem, każdy starał się wstać wcześnie rano, dobrze zjeść i spędzić miło dzień, nie kłócąc się z innymi. A wszystko dlatego, że jak głosi tradycja, jaki ostatni dzień starego roku, taki będzie cały nadchodzący rok.
Konteksty historyczne
Zwyczaj obchodzenia i rozpoczynania Nowego Roku pierwszego dnia stycznia wprowadził w swej reformie kalendarzowej Juliusz Cezar. Rzymianie czcili w ten dzień Janusa - boga, patrona bram, drzwi oraz wszelkich dobrych początków. Od jego imienia wiele języków, między innymi język angielski i niemiecki, przejęło nazwę miesiąca - ang. january, niem. Januar. W języku polskim natomiast przyjmuje się, że nazwa pierwszego miesiąca roku - styczeń - nawiązuje natomiast do słowa "stykać się", jako że styka się w nim stary i nowy rok.
Co ciekawe kalendarzowa zmiana roku była hucznie świętowana już w starożytnym Egipcie. Wówczas wejście w kolejny rok świętowano pod koniec września, kiedy wylewał Nil. Ludzie śpiewali, grali na trąbkach, tamburynach, bębnach, w pochodzie zbliżali się przed oblicze Faraona. Obchody trwały aż miesiąc.
31 grudnia przypadają imieniny Sylwestra, a Kościół katolicki wspomnina papieża Sylwestra I, patrona zwierząt domowych, jednego z niewielu świętych, który nie był męczennikiem i po niemal 21 latach posługi papieskiej zmarł właśnie 31 grudnia 335 roku.
Pierwszym w historii rokiem rozpoczętym 1 stycznia był rok DCCVIII Ab Urbe Condita, tzn. 708 rok od założenia Miasta (Rzymu), czyli wg obecnie stosowanej rachuby czasu 46 r. p.n.e. Wcześniej Rzymianie świętowali nadejście Nowego Roku 1 marca.
Sylwester w dawnych czasach
W dawnej Polsce Sylwester uważany był za dzień czarów i magii, wręczano sobie w tym dniu również prezenty. Zachował się też do dzisiejszych czasów jeden z przesądów, iż pierwszą osobą wchodząca do domu w Nowy Rok powinien być mężczyzna, wróżący wszystko co najlepsze domownikom. Wierzono też w inne sylwestrowo-noworoczne zabobony. Należą do nich między innymi przesądy dotyczące tego, że w sylwestra nie należy sprzątać, ponieważ może to spowodować „wymiecenie” szczęścia z domu. Warto również zadbać o pełną lodówkę, dzięki czemu odstraszymy głód i biedę.
Nowy Rok w Chinach
W chińskiej kulturze Nowy Rok obchodzony jest między końcem stycznia a końcem lutego i jest to najważniejsze święto w tradycji chińskiego kalendarza. Uroczystość ta nazywana jest przez Chińczyków Świętem Nowego Roku Księżycowego lub Świętem Wiosny, ponieważ jej termin wyznacza kalendarz księżycowy. To w Chinach wyjątkowy i radosny czas, a zarazem najważniejsze święto w całym roku. Pierwsze 3 dni chińskiego Nowego Roku są dniami wolnymi od pracy.
W Wigilię Nowego Roku całe rodziny spotykają się w swoim gronie. Osobom starszym i dzieciom wręcza się prezenty, tzw. hongbao - pieniądze szczęścia w czerwonych kopertach. Ważną częścią Wigilii Nowego Roku jest wspólne przyrządzanie chińskich pierożków zwanych jiaozi. Popularne jest chowanie w niektórych pierożkach monet. Kto trafi na szczęśliwy smakołyk z monetą, ten, wg chińskiej tradycji środku, najprawdopodobniej będzie miał dużo szczęścia w Nowym Roku.
Chińczycy hołdują wielu zwyczajom związanym z nadejściem Nowego Roku. Malowanie szyb i drzwi na czerwono jest nieodłącznym elementem przygotowań do obchodów. Chińska tradycja mówi, że czerwony kolor przyciąga szczęście, zaś odpędza wszelkie zło. Na około domu wiesza się także rolki i romby z papieru, na których znajdziemy życzenia szczęścia, zdrowia i bogactwa. Zwyczajowo zawiesza się je do góry nogami, co symbolizuje rychłe nadejście zapisanych na nich pragnień.
Obchody Nowego Roku w Chinach zaczynają się od złożenia hołdów przodkom oraz bogom, a młodzi składają uszanowanie żyjącym rodzicom. Nieodłącznym elementem obchodów Chińskiego Nowego Roku jest tradycyjna parada smoków i lwów. Chiński Nowy Rok obchodzony jest hucznie prze kolejne 14 dni i kończy go Festiwal Latarni.
Źródła:
http://www.noworoczne.pl/tradycje/tradycje-noworoczne/
http://www.chinskinowyrok.pl/#/KulturaDalekiegoWschodu/chinski-nowy-rok/